جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۲۵ به «لاسلو کراسناهورکایی» اهل مجارستان رسید مجموعه نمایشی «دو نفره‌ها» در رادیو + زمان پخش انتشار دوبله فیلم «چهار شگفت‌انگیز: اولین قدم‌ها» از فیلیمو برنامه‌های گالری‌های مشهد در روز‌های آتی (۱۷ مهر ۱۴۰۴) انتشار اشعار منتشرنشده «شیموس هینی» برنده نوبل پرواز بر فراز کلمات | درباره ترویج فرهنگ کتاب‌خوانی و راهکار‌هایی که شما را ترغیب به خواندن می‌کند حکایت بهروز و وصیت سه‌جانبه دبیر هجدهمین جشنواره هنر‌های تجسمی فجر معرفی شد تقدیر از «هوشنگ مرادی کرمانی» به مناسبت هفته کودک نامزد‌های نوبل ادبیات ۲۰۲۵ معرفی شدند تبلور اندیشه‌های مکتب شیعه در هنر استاد محمود فرشچیان فصل دوم «دکستر: رستاخیز» در راه است هماوردیِ تجدد و سنت | گفت‌و‌گو با علی صنعوی درباره ترجمه رمان «زمستان در مادرید» که به جنگ داخلی اسپانیا می‌پردازد برنامه «انارستان» روی شبکه افق کتاب «پستچی پهپادی» در کتابفروشی‌ها
سرخط خبرها

ماجرای عکسی که سال‌هاست با حس وطن‌دوستی گره خورده است | هم‌آغوشی پرچم و سرباز زیر سایه مام‌وطن

  • کد خبر: ۲۹۶۷۴۲
  • ۰۶ آبان ۱۴۰۳ - ۰۹:۲۳
ماجرای عکسی که سال‌هاست با حس وطن‌دوستی گره خورده است | هم‌آغوشی پرچم و سرباز زیر سایه مام‌وطن
صبح سرد زمستانی شش سال پیش برایم این‌گونه رقم خورد؛ عکاسی از اتفاقی ویژه که مانا و جاودان شد. صورت برجسته سربازی پشت پرچم که با صلابت ایستاده بود و تکان نمی‌خورد.
قاسم فتحی
خبرنگار قاسم فتحی

به گزارش شهرآرانیوز، صبح سرد زمستانی شش سال پیش برایم این‌گونه رقم خورد؛ عکاسی از اتفاقی ویژه که مانا و جاودان شد. صورت برجسته سربازی پشت پرچم که با صلابت ایستاده بود و تکان نمی‌خورد. باد زوزه می‌کشید. آن‌روز دانه‌های ریز برف آرام‌آرام شروع کرده بود به افتادن. صدایی از کسی شنیده نمی‌شد جز فرمانده میدان و پچ‌پچ عکاس‌هایی که دور میله پرچم جمع شده بودند؛ میله‌ای که ستون افتخار است. آن روز این سرباز زیر سایه پرچم جان دوباره‌ای گرفت و معنای تازه‌ای از جان‌دادن در راه وطن؛ آنها که مرگ به چشمانشان نمی‌آید و بی‌ترس و واهمه به دشمن می‌تازند.

این معنای دم‌دستی تصویری است که برای همیشه از لنز دوربین شهرآرا ثبت شد، وگرنه این پرچم تا امروز لوحی بوده و نام سربازانی، چون او را یکی‌یکی قید کرده است. این پرچم و این وطن نام هیچ سربازی را از قلم نینداخته و نمی‌اندازد؛ وطنی که تاکنون هزاران‌هزار صورت زیبای سربازانش را در آغوش گرفته و در پرچمش پیچیده است و در خاکش آرام گرفته‌اند.

پرچم این تصویر قبای سرباز است، کلاه‌خودش است، لباس رزمش است و انگار نمی‌شود میانه‌ای جست. جدایی وجود ندارد. نمی‌شود نقطه تلاقی را پیدا کرد. شکافی نیست و همه این دو عنصر یکی است. یکی برای دیگری نامرئی شده. یکی آینه‌دار دیگری شده است؛ پرچم برای سرباز و سرباز برای پرچم و هر دو برای وطن. موضوعی که در عکس نمود دارد، یکی‌شدن است نه گم‌شدن.

عکس: محسن بخشنده

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->